"Το Λάθος" του Αντώνη Σαμαράκη [Εργασία: Ασπασία Θάνου]

«Το Λάθος» μυθιστόρημα του Αντώνη Σαμαράκη

από τη μαθήτρια: Ασπασία Θάνου

[Β1 - 2ο Γυμνάσιο Τριλόφου - 2010-2011]

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η ιστορία του βιβλίου εκτιλίσσεται σε μια χωρά, η οποία, όπως και οι ήρωες, δεν έχουν συγκεκριμένο όνομα. Κάποιοι εκπρόσωποι συστήματος [του «Καθεστώτος» (όπως αποκαλείται και στο βιβλίο)] καταδιώκουν και συλλαμβάνουν έναν άνθρωπο τον όποιο κατηγορούν για συνομωσίες. Ο ύποπτος δεν έχει ανακριθεί ούτε κι έχει προφυλακιστεί ακόμη γι’ αυτό έχει συνοδό (ο ανακριτής) καθώς και τον manager κοντά του. Ο ανακριτής τον ‘’συνοδεύει’’ παντού στο ξενοδοχείο, στην παραλία, ακόμη και στο café. Αυτό συμβαίνει. Ο ανακριτής περιμένει απεγνωσμένα την κίνηση του ύποπτου. Αυτή η κίνηση θα ανατρέψει τα πάντα τελικά.

ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο συγγραφέας δίνει τον τίτλο ‘’ΤΟ ΛΑΘΟΣ’’ στο βιβλίο του γιατί θέλει να δείξει ότι το ‘’ΛΑΘΟΣ’’ είναι η λανθασμένη εντύπωση της εξουσίας που νομίζει ότι μπορεί να κοντρολάρει και να κατευθύνει τα πάντα.

ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Στο βιβλίο μου άρεσε η λανθασμένη εντύπωση και το λανθασμένο σχέδιο του ανακριτή διότι στο τέλος ανακαλύπτει το ‘’λάθος’’ που είχε κάνει και το παραδέχεται.  Διότι έτσι βλέπουμε όλοι πως κανένας δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει αλάνθαστος. Όλοι κάνουμε λάθη και είναι φυσικό, το ωραίο όμως είναι να τα καταλαβαίνουμε, να τα παραδεχόμαστε, να τα διορθώνουμε και να προσπαθούμε να μην ξανακάνουμε τα ιδία λάθη.

ΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Στο βιβλίο δεν μου άρεσε ότι ο συγγραφέας δίνει και την παραμικρή λεπτομέρεια από την αρχή έως το τέλος του μυθιστορήματος  του

ΗΡΩΕΣ

Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας ήταν ο ύποπτος διότι έχει καταφέρει με την πιστή του θέλει  να πείσει τον ανακριτή ότι οι απόψεις του γι αυτόν ήταν ΛΑΘΟΣ και δεν θέλει μονό να τον πείσει λέγοντας του ψέματα αλλά του λέει αλήθεια. Καθώς βλέπουμε συνεχεία πως δεν χάνει την πιστή του – τις ελπίδες του στο να τον πιστέψουν.

Ο λιγότερο αγαπημένος μου ήρωας ήταν ο manager διότι δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι ο ανακριτής δεν είναι πια τόσο αφοσιωμένος στο σχέδιο που είχαν οργανώσει, καθώς έχει γίνει φίλος με τον ύποπτο. Αυτό  το βλέπουμε σε όλο το βιβλίο. Ο manager φαίνεται αντιπαθητικός διότι είναι αρκετα ξινός και δεν παίρνει στα σοβαρά  την δουλειά του (π.χ. στην αρχή του βιβλίου με τους δυο κύκλους).

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΦΡΑΣΗ- ΠΕΡΙΟΔΟΣ

«Δεν ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα σε «Σπίτι του Μυστήριου». Αλλά μου είπε πως κι αυτός είχε μπει μια η δυο φόρες, πριν από πολλά χρόνια. Όμως το κάθε «Σπίτι του Μυστήριου» έχει το δικό του μυστήριο. Και με λαχταρά και περιέργεια και ένα κάποιο φόβο, λες και ήμουν παιδί, περίμενα να βγάλουμε εισιτήρια και να περάσουμε το κατώφλι».

Αυτή η περίοδος με ενθουσίασε επειδή ο συγγραφέας μας παρουσιάζει τον χαρακτήρα σαν μικρό παιδί. Και όταν ένας «μεγάλος» κάνει σαν μικρό παιδί ορισμένες φόρες (τις περιστέρες) είναι πολύ γλυκό. Επίσης όταν σκάφτεται κάποιος ένα παιδάκι δεν του έρχονται ποτέ  εικόνες στο μυαλό που να δείχνει το παιδί να “παίζει ξύλο” αλλά του έρχονται εικόνες ενός γλυκού παιδιού και ήσυχου το όποιο παίζει με τα αλλά παιδάκια. Έτσι κι εγώ ήθελα να ψάξω και να βρω κάτι γλυκό μέσα σε αυτό το μυθιστόρημα.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε αρχικά στο Υπουργείο Εργασίας, θέση την οποία εγκατέλειψε μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά, για να επανέλθει το 1945 μέχρι και το 1963. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση. Το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά τελικά κατάφερε να αποδράσει. Αντιστασιακή δράση ανέπτυξε και κατά τη δικτατορία.

Στη Μεταπολίτευση δημοσίευσε πολλά κείμενα κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου. Το 1963 νυμφεύτηκε την Ελένη Κουρεμπανά. Ο Αντώνης Σαμαράκης έφυγε από την ζωή στις 8 Αυγούστου του 2003. Σύμφωνα με επιθυμία του, το σώμα του δωρίθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για έρευνες των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής.

Το βιβλίο ΛΑΘΟΣ του Αντώνη Σαμαράκη εκδόθηκε το έτος 1965  ενώ πηρέ το Μέγα Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας στην Γάλλια το έτος 1970. Τον Σαμαράκη τον έχουν ονομάσει αιωνία έφηβο. Είναι δικαιολογημένο να τον αποκαλούν έτσι διότι ήταν ο πρώτος Έλληνας Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της Ελληνικής Επιτροπής Συνεργασίες με την UNICEF. Πολλοί μάλιστα τον θεωρούν αγνό, δυναμικό, ονειροπόλο και καθαρό σαν μικρό παιδί.

ΔΟΥΛΕΨΕ Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ:

Ασπασία Θάνου