«Ζητείται Ελπίς» διηγήματα του Αντώνη Σαμαράκη
από το μαθητή Σαράντη Αγιάνογλου
[Β1 - 2ο Γυμνάσιο Τριλόφου - 2010-2011]
Το «Ζητείται Ελπίς» είναι ένα βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη που περιέχει 12 διηγήματα τα οποία αγγίζουν αρκετά επίκαιρα θέματα. Παρακάτω δίνεται η περίληψη για το κάθε ένα διήγημα ξεχωριστά.
ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ
1. Ξανθός ιππότης
Ένα βράδυ κάποιος κύριος μπήκε στο λεωφορείο - εκεί βρήκε «Τον κόσμο των παιδιών». Απο τότε ξαναένιωσε παιδί - κάθε σάββατο αγόραζε το περιοδικό. Σημμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες (αλληλογραφία, συζητήσεις μέσω περιοδικού, δημοσιεύσεις κ.λπ.) πάντα με το ψευδώνυμο του αλλά και με ψέυτικη ηλικία. Αλλα κάποια μέρα τα παιδιά που ήταν μέλη του περιοδικού κανόνισαν μια συνάντηση. Πως θα πήγαινε…;
2. Σαρξ
Η βροχή δυνάμωνε ολοένα αυτός μόλις δυο βδομάδες μοναχά είχε σ`αυτην τη συνοικία όμως είχε κιόλας διαπιστώσει πως οι ενορίτες του ήταν μακριά από τον δρόμο του Θεού. Εκείνο το βράδυ χτύπησε η πόρτα, ήταν ένα παιδί. Το παιδί του εξήγησε πως κάποιος ήταν ετοιμοθάνατος και πρέπει να τον μεταλάβει. Τον πήγε ως εκεί και ο παππάς τον μετάλαβε. Όμως κάτι περίεργο συνέβη...
3. Το Ποτάμι
Ήταν περίοδος πολέμου. Τα δυο στρατόπεδα χώριζε το ποτάμι. Η εντολή ήταν ξεκάθαρη: «απαγορέυεται το μπάνιο στο ποτάμι». Τρείς βδομάδες απραξία. Πρίν λιγο καιρό ένας λοχίας και δύο φαντάροι πήγαν στο ποτάμι, δεν τους ξαναείδε κανείς, ακούσαν μόνο τους πυροβολισμούς. Το ποτάμι ήταν μεγάλος πειρασμός, είχαν δυόμισι χρόνια να πλυθούν. Ώσπου μια μέρα, όταν κοιμόντουσταν όλοι ένας φαντάρος πήγε. Γύρισε άραγε ζωντανός;
4. Ο Τοίχος
Η γειτονιά ήταν μια μικρή αυλή. Εκεί μαζί με τους άλλους κατοικούσαν ένας δημόσιος υπάλληλος αλλά και ένα άρρωστο παιδί. Όταν ο γιατρός είδε το παιδί το συμβούλεψε: ανάπαυση, φαγητό και προσοχή στον ψυχικό τομέα. Ένα από τα σπίτια της αυλής πουλήθηκε γκρεμίστηκε και την επόμενη μέρα άρχισε να υψώνεται ένας ψηλός τοίχος. Στην αρχή δεν ανυσηχούσαν αλλά σιγά-σιγά ο τοίχος τους στένευε την ψυχή. Ένιωθαν μια ψυχολογική πίεση. Μέχρι που μια νύχτα ο δημόσιος υπάλληλος έχασε τα λογικά του...
5. Σ’ένα συνοριακό σταθμό
Από παιδί είχε μανία με τα τρένα. Το όνειρο του ήταν να γίνει σταθμάρχης αλλά τελικά έγινε σιδηροδρομικός. Ένα από τα περιστατικά που του είχαν χαρακτεί στην μνήμη ήταν ένα βράδυ όταν το τρένο έφευγε κάποιος επιβάτης πήδηξε από το βαγόνι και χάθηκε στην ομίχλη. Τότε κατευτείαν έτρεξε από πίσω του. Όταν τελικά τον βρήκε εκείνος του εξήγησε τι συνέβη...
6. Ο Ήλιος έκαιγε πολύ
Βάδιζε από το πρωί, είχε πολύ λίγα χρήματα και σκέφτηκε να αγοράσει ένα λαχείο. Ήταν πολύ καιρό άνεργος. Διάβασε τις αγγελίες: «ζητήται υπάλληλος γραφείου». Είπε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια. Πήγε, τον είχαν 10 λεπτά στη αναμονή και όταν τους είπε ότι είχε έρθει για την αγγελία...
7. Μια νύχτα
Χιόνι! Όλοι οι υπάλληλοι του γραφείου στεκόντουσταν στα παράθυρα και έβλεπαν το χιόνι μόνο αυτός έμεινε στην θέση του. Όλοι νόμιζαν πως απλώς αγαπάει την μοναξιά, δεν ήταν έτσι. Ήθελε να ανοίξει σε κάποιον την καρδιά του, να του πεί τι νιώθει αλλά δεν μπορούσε…, δίσταζε. Σχόλασε και άρχισε να περπατάει μες την νύχτα όταν ξαφνικά είδε κάποιον. Πήγε και του τα είπε όλα, του άνοιξε την καρδιά του. Αλλά τελικά....
8. Το ποδήλατο
Απόγευμα. Όλοι είχαν μαζευτεί στην αυλή. Ένα παιδί γιάλιζε το ποδήλατο που μόλις είχε αγοράσει. Οι υπόλοιποι γύρω τον κοιτούσαν. Το παιδί δούλευε σκληρά από πολύ μικρό για να καταφέρει να το πάρει. Έφτασε η ώρα, ανέβηκε και άρχισε να τρέχει. Όλοι φωνάζαν χαρούμενοι, το παιδί έτρεχε. Ξαφνικά από την στροφή φάνηκε ένα φορτηγό, ο κόσμος το είδε αλλά το παιδί...
9. «...και ώραν 7.15 μ.μ.»
Η αίθουσα ήταν γεμάτη. Είχαν έρθει όλοι οι επίσημοι. Η ώρα 7:15 - το πρόγραμμα άρχισε. Ήρθε η ώρα να μιλήσει ο πρόεδρος. Άρχισε να βγάζει τον λόγο του και να λέει πως το μέλλον θα είναι λαμπρό μετά τον πόλεμο κ.λπ. Τότε στην αίθουσα είδε ένα παιδί και αμέσως σκέφτηκε, πως δεν μπορούσε να πεί ψέματα σε ένα παιδί, να του διδάξει μια ψεύτικη πραγματικότητα, με ελπίδες που στην ουσία δεν υπάρχουν. Συνέχισε να μιλάει, μα ξανασκέφτηκε πως με αυτά τα λόγια δείχνει ασέβεια στη μνήμη των πολεμιστών. Δεν μπορούσε να πει ψέματα σε ένα παιδί!
10. Το σπίτι
Βάδιζε στον δρόμο. Μόλις είχε αγοράσει το σπίτι των παιδικών του χρόνων. Πίστευε ο,τι εκεί μέσα θα ξανάνιωνε παιδί, θα θυμόταν όλα όσα είχε περάσει σε αυτό το σπίτι. Έφτασε, μπήκε μέσα και ο χρόνος γύρισε πίσω. Άνοιξε το παράθυρο και είδε μια γυναίκα να περιμένει κάποιον, ξαναείδε την καθημερινότητα, ξανά μεγάλωσε!
11. Πολεμική Ιστορία
Τα σπίτια ήταν ερειπωμένα, ο πόλεμος συνεχιζόταν. Όταν ξαφνικά στο πεδίο της μάχης είδαν ένα παιδί. Ο φαντάρος σύρθηκε ως εκεί και το έσωσε. Το παιδί μεγάλωσε, πολέμησε, όπως και εκατομμύρια παιδιά. Το τετράγωνο θα ανατιναζόταν στον αέρα από τους αντιπάλους. Σκέφτηκε «έσωσα την ζωή ενός παιδιού» μα τώρα...
12. Ζητείται Ελπίς
Μπήκε στο καφενείο, διάβασε την εφημερίδα «...μάχες,ραδιενέργεια,αυτοκτονίες...». Σκέφτηκε πως ο κόσμος πηγαίνει προς το χειρότερο, δεν έχει αλλάξει καθόλου. Ακόμα πως ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος πλησιάζει. Δεν είχε πια ελπίδα, κάποτε είχε πιστέψει πως κάτι μπορεί να γίνει, πίστεψε σε ιδεολογίες. Δεν είχε ελπίδα έκοψε ένα χαρτί και έγραψε «Ζητείται Ελπίς».
ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πιστεύω ότι ο τίτλος που έδωσε ο συγγραφέας στο βιβλίο είναι ο καταλληλότερος, διότι και τα 12 διηγήματα, έμμεσα ή άμεσα ζητούν ελπίδα.
ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ & ΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Στο βιβλίο μου άρεσαν τα θέματα που θίγει ο συγγραφέας τα οποία είναι όλα επίκαιρα.
Δεν μου άρεσε που το βιβλίο χωρίζεται σε 12 διηγήματα, θα προτιμούσα να συνδέονται μεταξύ τους.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΦΡΑΣΗ- ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Με εντυπωσίασε η φράση «ζητήται ελπίς».
ΤΡΟΠΟΣ ΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Από τον τρόπο γραφής του συγγραφέα δεν μου άρεσε που περιγράφει λίγο παράξενα τις καταστάσεις και αλλάζει αρκετά απότομα παράγραφο.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Τελειώνοντας το γυμνάσιο, φοίτησε στην νομική σχολή και πήρε το πτυχίο του. Υπηρέτησε ως το 1963 σαν μόνιμος υπάλληλος του Υπουργίου Εργασίας και ειδικεύτηκε στα μεταναστευτικά θέματα. Έτσι ταξίδεψε σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Έχει τυπώσει τα βιβλία: «Ζητήται ελπίς», «Σήμα κινδύνου», «Αρνούμαι» που τιμήθηκε με κρατικό βραβείο, «Το Λάθος» που πήρε το α' βραβείο της «Ομάδας των δώδεκα».
ΔΟΥΛΕΨΕ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ: Αγιάνογλου Σαράντης
